Usługi z zakresu psychoterapii
Często zadawane pytania
Lorem ipsum dolor sit amet elit, sed do eiusmod tempor incididunt ut labore
et dolore magna aliqua.
Czym jest psychoterapia?
Odpowiedzi na to pytanie są różne ze względu na to, że istnieją różne „szkoły terapeutyczne” (tzw. podejścia/ modalności psychoterapeutyczne).
Najogólniej rzecz ujmując psychoterapia jest cyklem spotkań/rozmów (nazywanych procesem terapeutycznym) mających w założeniu dążenie do poprawy samopoczucia (zmniejszenie cierpienia) uczestnika, ale także umożliwienie rozwoju („lepsze radzenie sobie” w sytuacjach życiowych).
Czy psychoterapia systemowa to to samo co terapia rodzinna?
W potocznym rozumieniu (powszechnym również u terapeutów) słowo „system” jest utożsamiane z systemem rodzinnym, czy po prostu rodziną. Podejście systemowe wywodzi się z terapii rodzin jednak dawno wykroczyło poza obszar pracy wyłącznie z grupą krewnych. Psychoterapia systemowa jest równie przydatna w pracy z klientem indywidualnym, rodziną czy np. grupą współpracowników (czy jakimkolwiek innym „systemem komunikacyjnym” – o czym niżej. Współczesna psychoterapia systemowa zalicza się do tzw. „psychoterapii postmodernistycznych” i czerpie z różnych dziedzin nauki, a samo słowo system nabrało wielu znaczeń. Jako przykład można przytoczyć, że sam człowiek na różnych poziomach też jest systemem – systemem biologicznym, systemem emocjonalnym oraz systemem myślowym (kiedy myślę o swoich innych myślach i odczuciach i nadaje temu różne znaczenia) . Ponadto dużą wagę dla podejścia systemowego ma założenie, że wszyscy jesteśmy uczestnikami tzw. systemów komunikacyjnych (społecznych). To w nich powstają różne znaczenia, również znaczenia „problemowe”.
Czy w ramach psychoterapii otrzymam radę co powiniem zrobić w mojej sytuacji?
W ramach psychoterapii nie są udzielane tego typu rady. Osoby decydujące się na terapie często otrzymały już wiele porad i propozycji rozwiązań od najbliższych, które jednak z jakichś powodów nie okazały się przydatne lub wykonalne. Zadaniem psychoterapeuty jest wesprzeć klienta w poszukiwaniu rozwiązania jego kłopotu, zgodnie z założeniem, że każdy jest ekspertem od swojego życia i ma wszystkie niezbędne zasoby by sobie poradzić. Często w ramach terapii okazuje się, że istotniejsze od znalezienia natychmiastowego rozwiązania jest zrozumienie funkcji (sensu/znaczenia) przeżywanych trudności i odzyskanie wpływu na własne życie, tak by skuteczniej radzić sobie z kryzysami również w przyszłości.
Czy mogę zapisać na psychoterapię inną osobę dorosłą (partnera, członka rodziny)?
Podjęcie psychoterapii jest ważną decyzją, którą każdy dorosły musi podjąć samodzielnie. Wyrazem takiej decyzji jest umówienie się osobiście do wybranego terapeuty. Ważnym aspektem każdej terapii jest budowanie poczucia sprawstwa, czyli inaczej mówiąc odzyskiwanie wpływu na własne życie i umiejętności podejmowania działania. Osoby umawiane przez kogoś innego mogą czuć się zmuszone i ostatecznie nie pojawić się na umówionym spotkaniu. W sytuacji gdy wydaje się nam, że bliska osoba może potrzebować psychoterapii dobrze jest zachęcać, pokazywać różne możliwości (np. ofertę różnych gabinetów) ale bez wywierania nacisku.
Czy mogę zapisać na psychoterapię dziecko/nastolatka?
Przed umówieniem dziecka/ nastolatka na ogół proponuję konsultację wstępną z udziałem rodzica zaangażowanego w sytuację problemową. Służy to zebraniu możliwie szerokiego opisu sytuacji z różnych perspektyw. Zachowania i komunikaty zachodzą miedzy osobami dlatego najskuteczniejsza praca terapeutyczna ma miejsce wtedy, gdy uczestniczą w niej wszyscy zaangażowani w problem. Na konsultacji uczestnicy wspólnie z terapeutą podejmują decyzję czy indywidualna praca z dzieckiem/nastolatkiem jest najlepszym dostępnym rozwiązaniem.
Kto może przyjść na terapię rodzinną?
W zasadzie każdy, kogo dotyczy określona sytuacja problemowa. Terapia rodzinna nie jest ograniczona do rodziców z dziećmi. Często w sprawy głęboko zaangażowani są dziadkowie, rodzeństwo rodziców czy inni krewni. To co nazywane jest „problemem” zachodzi w komunikacji i wzajemnych interakcjach dlatego wspólna refleksja osób zaangażowanych może być bardzo skutecznym narzędziem zmiany.
Co jeśli ktoś mi bliski nie chcę iść na terapię?
To sytuacja dość trudna dla obu stron. Osoba, która zachęca do podjęcia terapii często czuje się bezsilna i sfrustrowana w swoich dążeniach do poprawy sytuacji, natomiast ta, która nie jest zainteresowana może odczuwać lęk, obawę przed otrzymaniem całej „winy” za zaistniałą sytuację. Korzystanie z pomocy psychologicznej w wielu rodzinach wciąż jest tematem tabu lub powodem stygmatyzacji.
To co z pewnością jest mało skuteczne i zwykle przynosi odwrotny skutek to wywieranie nacisków, zmuszanie, stawianie warunków „albo terapia albo to koniec”, umawianie spotkań w imieniu tej osoby.
To co bywa użyteczne to życzliwe zachęcanie, ukazywanie korzyści dla tej osoby (zwykle korzyścią nie jest argument „idź na terapię wtedy ja będę zadowolony/a”), szanowanie wątpliwości i obaw (czasem kryje się za nimi myśl, że „ruszanie tych tematów” może tylko pogorszyć sytuację). Ostatecznie to bardzo ważna decyzja i podjęta pod presją daje nikłą perspektywę zaangażowania w proces zmian.